LUMAD EVACUEES KEREN NA EEN JAAR TERUG NAAR HUN DORPEN

 Bron: NFS (Nederlands-FIlippijnse Solidariteitsbeweging)

Een jaar nadat de Lumads (Inheemse volkeren) moesten vluchten voor het geweld van paramilitairen uit hun dorpen in de Caraga-regio nabij Tandag City , keerden ze onlangs op 2 september terug naar hun d orpen en hun voorouderlijke gronden. Een vlucht in september 2015 van ongeveer 2000 mensen, die het onontkoombare resultaat was van maandenlange intimidaties door paramilitairen, die gestimuleerd en gedekt werden door het 75^ste  en 402^de  infanterie bataljon van de Strijdkrachten van de Filippijnen o.l.v. kolonal Isidro Purisima. Intimidaties die gerechtvaardigd werden door het verzet van de lumadorganisatie Mapasu en haar aangesloten boeren tegen de plundering van hun voorouderlijke gronden door grote mijnbouwcorporaties die de gronden exploiteren willen voor geldelijk gewin van met name steenkolen. En waarvoor de boerendorpen wijken moesten.

Een maandenlange intimidatie die uiteindelijk uitmondde in de gruwelijke marteldood van de directeur  van  de secundaire landbouwschool ALCADEV voor Lumad-jongeren Emerito Samarca  (liefkozend door iedereen “Tatay Emok” (zie foto) genoemd),  van de MAPASU leider Dionel Camposen van  datu Juvello Sinzo.  De laatste in gedwongen bijzijn van 200 kinderen, vrouwen en mannen uit de dorpen waarvan hij datu was.  Hun gewelddadige dood en de steeds  terugkerende intimidaties van inheemse stammen staan symbool voor de rechteloosheid en het onrecht dat in de Filippijnen heerst.   En de onwil van de (vorige) regering om hier iets aan te doen.  Want terwijl de namen  van de daders en hun gruwelijke daden volledig bekend zijn en alles gedetailleerd is vastgelegd door onderzoekscommissies, inclusief getuigen, wordt er geen enkel onderzoek ingesteld van regeringswege en blijven alle daders  onbestraft!!!

Samen met organisaties heeft Mapasu aan dit alles veel ruchtbaarheid gegeven. Kranten in de Filippijnen hebben er vol van gestaan en de vele demonstraties ten gunste van de boeren zijn wel degelijk bij de Filippijnse regering doorgedrongen. Maar de wil om iets te doen aan vreselijk onrecht,  mensenrechtenschendingen en buitenrechtelijke executies van onschuldige die zich juist inzetten voor de boeren,  ontbreekt ten ene male bij de Filippijnse overheid.

Middelbare scholieren van ALCADEV

Rechten van de Lumads: op hun voorouderlijke grond, op een vreedzaam leven op die voorouderlijke grond, op aangepast onderwijs aan de inheemse jongeren,  op zelfbeschikking.

Ze worden continu door de overheid met voeten getreden doordat men ongehinderd paramilitairen, gesteund door de Strijdkrachten van de Filippijnen, hun gang laat gaan in het militariseren van de dorpen, het intimideren van de bevolking en het liquideren van hun leiders die de bevolking  helpen voor hun rechten op te komen. Mogelijk dat de huidige demilitarisering van het gebied mede een resultaat is van de regering van Duterte. De minster van landhervorming Ka Paeng zwoer namelijk dat onder zijn ministerschap geen arme boeren van hun land verdreven  zouden worden.

Boeren aan het werk met abacastripper

Ondanks alles wat er is gebeurd,  hebben de Lumads hun moed niet verloren en is hun eenheid sterker dan ooit.  Een jaar lang hebben  de 2.000 dorpelingen van 22 barrio’s uit 5 gemeenten in het sportcomplex van Tandag City (Surigao del Sur) “gebivakkeerd”. Een jaar van overleven, maar ook van doorgaan, doorstuderen en van voortdurend gevecht om gerechtigheid. En ondertussen gingen ondanks alle emoties en gebeurtenissen de lessen aan de kinderen op het sportcomplex gewoon door. Zowel aan de basisschoolkinderen als aan de kinderen van de landbouwschool van Alcadev!!

En nu, na een heftig jaar, keren ze terug naar hun dorpen. Sterk verenigd en uitermate strijdvaardig!! Naar de grond  waar ze hun dorpsgemeenschappen weer zullen opbouwen, de vernielde en deels verbrande scholen zullen herstellen, de verwaarloosde en door militairen geplunderde huisjes zullen repareren en de afgebrande huizen zullen herbouwen. En hun vee dat deels niet mee terug kon zullen proberen te vinden. En dat alles op hun voorouderlijke gronden die ze een jaar geleden halsoverkop moesten ontvluchten.

Ondanks de moeilijkheden die geweest zijn en die nog zullen komen, staan ze samen sterker dan ooit om hun rechten, hun voorouderlijke grond en hun cultuur te verdedigen en te doen respecteren door de overheid.  De lichamen van de 3 leiders zijn op 1 september 2015 gebroken, hun geest niet! Die leeft voort in de teruggekeerde boeren. Het is immers niet gelukt om de eenheid, de saamhorigheid, de geest van de Lumads te breken!! Integendeel!! Samen met TRIFPSS en ALCADEV, en al die organisaties,  kerken  en individuen die achter hen staan, zullen ze hun gemeenschappen weer opbouwen en hun organisatie MAPASU verder versterken.

Inheemse volkeren, collectief genaamd ” Lumad ” ( letterlijk ” geboren uit de aarde ” ) , zijn de meest achtergestelde groep vande Mindanao bevolking . De Lumad is een politieke term die verwijst naar de 18 etnolinguïstische groepen in Mindanao samengesteld uit de Mandaya , Manobo , Bagobo , Blaan , Talaandig , Higaonon , Dibabawon , Mangguangan , Teduray , Mansaka , Banwaon , Mamanwa , Tboli , Matigsalog , Arumanen stammen.